Na czym polega pomoc psychologiczno-pedagogiczna?
Pomoc psychologiczno-pedagogiczna udzielana uczniowi polega na rozpoznawaniu i zaspokajaniu jego indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz rozpoznawaniu indywidualnych możliwości psychofizycznych i czynników środowiskowych wpływających na jego funkcjonowanie w szkole, w celu wspierania jego potencjału rozwojowego i stwarzania warunków do jego aktywnego i pełnego uczestnictwa w życiu danej placówki oraz w środowisku społecznym.
Pomoc psychologiczno-pedagogiczna udzielana rodzicom uczniów i nauczycielom polega na wspieraniu ich w rozwiązywaniu problemów wychowawczych i dydaktycznych oraz rozwijaniu ich umiejętności wychowawczych w celu zwiększania efektywności pomocy udzielanej uczniom.
Z czyjej inicjatywy udzielana jest pomoc psychologiczno-pedagogiczna?
Pomoc psychologiczno-pedagogiczna udzielana może być z inicjatywy: rodziców, dyrektora , nauczyciela, wychowawcy lub specjalistów – prowadzących zajęcia z uczniem, pielęgniarki szkolnej, pracownika poradni psychologiczno-pedagogicznej, asystenta edukacji romskiej, pomocy nauczyciela, asystenta nauczyciela lub tzw. nauczyciela/specjalisty wspierającego organizację kształcenia specjalnego lub wychowawcy świetlicy, pracownika socjalnego, asystenta rodziny, kuratora sądowego, organizacji pozarządowej, innej instytucji lub podmiotu działających na rzecz rodziny, dzieci i młodzieży.
Kto planuje i koordynuje udzielanie uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej?
W przypadku szkoły – wychowawca klasy we współpracy z innymi nauczycielami i specjalistami.
Dyrektor może wyznaczyć inną osobę, której zadaniem będzie planowanie i koordynowanie udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej uczniom w szkole.
W przypadku stwierdzenia, że konieczne jest objęcie ucznia pomocą psychologiczno-pedagogiczną w formach dyrektor ustala formy udzielania tej pomocy, okres ich udzielania oraz wymiar godzin, w którym poszczególne formy będą realizowane.
W przypadku ucznia posiadającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego planowanie i koordynowanie udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej, w tym ustalenie dla ucznia form udzielania tej pomocy, także okres ich udzielania oraz wymiar godzin, w którym poszczególne formy będą realizowane, jest zadaniem Zespołu nauczycieli i specjalistów bezpośrednio pracujących z tym uczniem.
Jakie są formy pomocy psychologiczno-pedagogicznej?
Formy udzielanej pomocy psychologiczno-pedagogicznej są zróżnicowane w zależności od tego, czy ma być ona realizowana w przedszkolu lub w szkole.
Zajęcia rozwijające uzdolnienia – dla szczególnie uzdolnionych dzieci w przedszkolu, uczniów na każdym etapie edukacji oraz podopiecznych placówek oświatowych. Liczba uczestników zajęć nie może przekraczać 8.
Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze – dla uczniów w szkole podstawowej i ponadpodstawowej mających trudności w nauce, w szczególności w spełnianiu wymagań edukacyjnych wynikających z podstawy programowej kształcenia ogólnego dla danego etapu edukacyjnego. Liczba uczestników zajęć nie może przekraczać 8.
Zajęcia specjalistyczne:
– korekcyjno-kompensacyjne – dla dzieci, uczniów i podopiecznych z zaburzeniami i odchyleniami rozwojowymi, w tym specyficznymi trudnościami w uczeniu się na każdym etapie edukacji. Liczba uczestników zajęć nie może przekraczać 5.
– logopedyczne – dla dzieci, uczniów i podopiecznych z deficytami kompetencji i zaburzeniami sprawności językowych. Liczba uczestników zajęć nie może przekraczać 4.
– inne zajęcia o charakterze terapeutycznym – dla dzieci, uczniów i podopiecznych z zaburzeniami i odchyleniami rozwojowymi mających problemy w funkcjonowaniu w szkole oraz z aktywnym i pełnym uczestnictwem w szkoły. Liczba uczestników zajęć nie może przekraczać 10.
Zajęcia rozwijające kompetencje emocjonalno-społeczne – rodzaj zajęć specjalistycznych dla uczniów przejawiających trudności w funkcjonowaniu społecznym. Liczba uczestników zajęć nie może przekraczać 10, chyba że zwiększenie liczby uczestników jest uzasadnione potrzebami uczniów.
Zajęcia rozwijające umiejętności uczenia się – dla uczniów w celu podnoszenia efektywności uczenia się.
Zindywidualizowa ścieżka kształcenia – dla uczniów, którzy mogą uczęszczać do szkoły, ale ze względu na trudności w funkcjonowaniu wynikające w szczególności ze stanu zdrowia, nie mogą realizować wszystkich zajęć wychowania przedszkolnego lub zajęć edukacyjnych wspólnie z oddziałem szkolnym i wymagają dostosowania organizacji i procesu nauczania do ich specjalnych potrzeb edukacyjnych. wymaga opinii publicznej poradni, z której wynika potrzeba objęcia ucznia pomocą w tej formie.
Dla ucznia posiadającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego opracowuje się indywidualny program edukacyjno-terapeutyczny, uwzględniający zalecenia zawarte w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego oraz dostosowany do indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych ucznia.
Zajęcia związane z wyborem kierunku kształcenia i zawodu – dla uczniów klas VII-VIII szkół podstawowych, uczniów szkół ponadpodstawowych i słuchaczy szkół dla dorosłych.
Porady i konsultacje – dla uczniów, rodziców i nauczycieli
Warsztaty – dla uczniów, , rodziców i nauczycieli
Szkolenia – dla rodziców i nauczycieli.
Zajęcia rozwijające uzdolnienia, zajęcia rozwijające umiejętności uczenia się, zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze oraz zajęcia specjalistyczne prowadzą nauczyciele, wychowawcy grup wychowawczych i specjaliści posiadający kwalifikacje odpowiednie do rodzaju zajęć. Zajęcia te prowadzi się przy wykorzystaniu aktywizujących metod pracy. Porady, konsultacje, warsztaty i szkolenia prowadzą nauczyciele, wychowawcy grup wychowawczych i specjaliści.
Godzina zajęć realizowanych w tych formach pomocy psychologiczno-pedagogicznej trwa 45 minut. Dopuszcza się prowadzenie zajęć w czasie dłuższym lub krótszym niż 45 minut, z zachowaniem ustalonego dla ucznia łącznego tygodniowego czasu tych zajęć, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami ucznia
Kto dokonuje oceny efektów udzielonej pomocy psychologiczno – pedagogicznej?
Nauczyciele oraz specjaliści, którzy udzielali uczniowi pomocy p-p w trakcie bieżącej z nim pracy oceniają efektywność tej udzielonej i formułują wnioski dotyczące dalszych działań mających na celu poprawę funkcjonowania ucznia. W przypadku gdy z w/w wniosków wynika, że mimo udzielanej uczniowi p p-p nie następuje poprawa funkcjonowania ucznia dyrektor, za zgodą rodziców, występuje do PPP z wnioskiem o przeprowadzenie diagnozy i wskazanie sposobu rozwiązania problemu ucznia. Wniosek zawiera informacje o:
– rozpoznanych indywidualnych potrzebach rozwojowych i edukacyjnych, możliwościach psychofizycznych ucznia oraz potencjale rozwojowym ucznia;
– występujących trudnościach w funkcjonowaniu ucznia w przedszkolu, szkole i placówce lub szczególnych jego uzdolnieniach;
– działaniach podjętych przez nauczycieli, wychowawców i specjalistów w celu poprawy funkcjonowania ucznia, formach pomocy psychologiczno-pedagogicznej udzielanej – uczniowi, okresie ich udzielania oraz efektach podjętych działań i udzielanej pomocy;
– wnioskach co do dalszych działań mających na celu poprawę funkcjonowania ucznia.
