9 kwietnia 2021 r. obchodzimy w naszej szkole
DZIEŃ PATRONA
W tym roku szkolnym odbywa się on w przestrzeni wirtualnej. Podczas wspólnego świętowania na lekcjach wychowawczych będzie można obejrzeć przygotowane prezentacje multimedialne oraz nagrane recytacje wierszy przez uczniów z klas 4a i 7e. Są to najpiękniejsze utwory poetyckie poświęcone Januszowi Korczakowi.
Oprócz tego został zorganizowany szkolny konkurs na najpiękniejszą zakładkę do książki z myślą/cytatem Janusza Korczaka. W najbliższych dniach na stronie internetowej szkoły zostaną zamieszczone wyniki. Poznamy zwycięzców oraz ich realizacje graficzne zakładek książkowych.
Organizatorami Dnia Patrona są klasy 7e i 4a wraz z wychowawcami (p. Anna Czernecka i p. Małgorzata Marosz – Kochan) oraz p. Agnieszka Andrejczuk i p. Magdalena Kafara. W tym szczególnym dniu proponujemy zainteresować się bliżej niezwykłą biografią Janusza Korczaka. Poniżej prezentujemy informacje o Starym Doktorze oraz trzy prace plastyczne uczennic z klasy 4a, wykonane specjalnie na tę okazję.
Kim był Janusz Korczak?
O niektórych ludziach mówi się: człowiek z powołaniem. Bez wątpienia taką osobą był urodzony 22 lipca 1878 roku (lub 1879) Henryk Goldszmit, szerzej znany jako Janusz Korczak. Prekursor praw dziecka i twórca innowacyjnego systemu wychowawczego opierającego się na potrzebach i dążeniach dziecka. Z wykształcenia był lekarzem, miał także talent do pisania. Pracował również jako wychowawca i pedagog, a w latach 1912 – 1942 pełnił funkcję dyrektora żydowskiego Domu Sierot w Warszawie. Od 1919 roku współtworzył zakład wychowawczy dla dzieci polskich – Nasz Dom. To tylko niektóre stanowiska, które obejmował w swoim niezwykłym życiu.
Na szczególną uwagę w jego pracach pedagogicznych zasługuje wydana w 1928 roku książka “Prawo dziecka do szacunku”. Autor publikacji podkreśla w niej, że dziecko jest człowiekiem, a szacunek i zrozumienie drugiej osoby powinno stać się fundamentem wszystkich relacji. Książka jest syntezą poglądów Janusza Korczaka, które wcześniej już nie raz publikował w swoich utworach. Ważnym dziełem w jego twórczości jest esej napisany w czasie I wojny światowej “Jak kochać dziecko”. Utwór jest refleksją o codziennej, czasem trudnej opiece nad dzieckiem oraz o radości i satysfakcji rodziców z możliwości uczestniczenia w procesie dorastania dziecka. Publikacja podkreśla, że dzieci mają prawo do miłości, radości – do dzieciństwa i poczucia bezpieczeństwa.
Jako dyrektor Domu Sierot wprowadził w placówce zasadę, że każdy wychowanek był jej gospodarzem, pracownikiem i kierownikiem. Dziecięca społeczność działała tam na równych prawach, opartych o sprawiedliwość, braterstwo i równy podział obowiązków. System wychowania Korczaka opiera się na szacunku, zaufaniu i porozumiewaniu się z dzieckiem, traktowaniu go jako partnera.
Do pracy z dziećmi wykorzystywał nowatorskie narzędzia i metody. Przykładowo wymyślił tablicę do porozumiewania się z dziećmi, gdzie były wywieszane ogłoszenia, zawiadomienia i zarządzenia oraz skrzynkę na listy, szafę rzeczy znalezionych, gazetkę dziecięcą, posiedzenia z dziećmi, dyżury i sąd koleżeński z kodeksem przebaczania. Do dziś wszystkie te elementy są wykorzystywane do pracy z dziećmi w placówkach o różnym profilu.
5 sierpnia 1942 roku personel i 200 wychowanków Domu Sierot oraz sam Janusz Korczak zostali wyprowadzeni z budynku przez niemieckich żołnierzy. Wszyscy zostali skierowani do obozu śmierci w Treblince, gdzie zostali zamordowani. Janusz Korczak został z podopiecznymi do samego końca, mimo, że miał szansę opuścić getto. Stał się symbolem bezgranicznego oddania sprawie dzieci, a pamięć o nim, jak i jego współpracownikach nigdy nie zginie.
Prace uczennic klasy 4 a Julii Bagińskiej, Hani Góry i Kingi Iwaszenko przedstawiające wizerunek naszego patrona Janusza Korczaka:
Małgorzata Marosz-Kochan
